Lekker eigenwijs

Om verder te gaan waar de vorige blog eindigde, zijn we na onze hangdag in de nachtbus naar Trujillo gestapt.
Zoals gezegd, we hadden de "death seat" bovenin voorin gereserveerd. Dat is allemaal heel leuk, maar je rijdt dus in het donker en op sommige bergwegen wil je niet eens naar buiten kijken. En punt 2, de bus beslaat altijd vrij snel van binnen waardoor je al helemaal niets meer ziet. Hangdag is natuurlijk heel vermoeiend dus ik ben al vrij snel in slaap gevallen. Ik probeer altijd op mijn zij in die stoel te gaan liggen, omdat ik dan het snelst in slaap val. Tenzij je in de bergen rijd, dan moet je vooral je best doen om niet uit je stoel te vallen terwijl je op je zij ligt. Om 4 uur s'nachts kwamen we aan in Trujillo. Hostel hadden we nog niet bekeken dus dat hebben we daar maar snel even gedaan. Toen een taxi gestrikt die ons erheen bracht. Ergens bij een vage deur aangebeld en uiteindelijk deed een wat oudere man met een slaperig hoofd de deur open. Ja hij had wel een kamer voor ons. Achter hem aangelopen over een soort binnenplaatsje naar 2 kamers. Van buiten leek het nog wel wat, maar toen we eenmaal binnen stonden.. Het leek meer op een cel dan op een kamer in een hostel. Goed het was inmiddels half 5 en dan ben je niet zo moeilijk meer. We zijn allebei gaan liggen en hebben een paar uur geslapen. Toen we wakker werden was het eigenlijk nog steeds een cel dus ik wilde maar 1 ding, dat was daar zo snel mogelijk weg. Diana had nog de moed om daar te willen douchen, maar met alleen koud water en een huisdier in douche ( lees: kakkerlak) heeft ze dat ook maar gelaten. We hebben onze spullen gepakt en zijn weggegaan. Met behoefte aan de zee en wat zon besloten om naar huanchaco te gaan, zo'n 12 km van Trujillo. Volgens de man van het hostel zou ons dat 50 sol gaan kosten met de taxi. Oke dat vonden wij een beetje veel dus wilden we een collectivo nemen. Dat is een wit busje waar vooral locals gebruik van maken en die je overal ziet rijden. Kost je gemiddeld zo'n 1 tot 2 sol. Maar ja, welke moet je dan hebben? Zo gauw wij buiten het hostel stonden werd ik aangesproken door een wat ouder vrouwtje. Wederom een hoop gebrabbel in het Spaans waar ik weinig van kon maken. Dus ik maak van de gelegenheid gebruik en vraag haar naar een collectivo naar huanchaco. Weer een hoop gebrabbel en gebaar en voor ik het wist had ze een taxi aangehouden en volgens haar konden we voor 13 sol naar huanchaco. Uhm oke.. Ze ging wel zelf ook gezellig mee. Weer zo'n situatie waarvan je je afvraagt hoe je daar zo snel in beland bent. Nou goed, wij met die vrouw in de taxi. Ik voorin en Diana gezellig met de dame op de achterbank. Ik denk dat de rit zo'n 25 minuten was, en ze heeft geen seconde haar mond gehouden. Het ging over Peru, Nederland, mijn haar en of dat echt mijn eigen kleur was, over god en dat wij niet geloven, over canada, vooral dat over canada werd ons niet helemaal duidelijk, over grond kopen en over nog een paar dingen waar wij de draad bij kwijt raakten. Ik was onderweg nog even bang dat ze wilden dat we bij haar of familie van haar zouden moeten gaan verblijven, want wat deed ze nou eigenlijk in die taxi? Maar ik heb de chauffeur duidelijk gemaakt welk hostel we wilden en daar heeft hij ons ook keurig afgezet. De dame stapte daar ook uit en liep doodleuk een andere kant op. Prima.

Het hostel bleek een echt surfhostel te zijn en we konden nog wel een dorm delen met een Pools meisje. Niets mis met de kamer en we hebben ons gelijk omgekleed van spijkerbroek naar iets meer strand geschikt. Stukje gaan lopen door het plaatsje maar al snel bleek dat het toch echt allemaal te doen was langs de "boulevard". Ze hebben zelfs een echte pier. Surfers liggen inderdaad overal in het water, rechts van de pier de prutsers die het aan het leren zijn en links de mensen die het echt kunnen. Toen wij eenmaal met onze voetjes in het water stonden was dat toch wel erg lekker. 2 dagen eerder stonden we nog op 4000 meter te blauwbekken in een sneeuwstorm. Nog even in het zand gezeten en gekeken naar de surfers. Toen op een terrasje een biertje gedronken en nog verder rond gehangen.

Mocht je naar Peru willen en je bent bang voor honden dan heb je het druk hier. Overal, in elke dorp en stad zijn straathonden. Maar geen vervelende, ze komen over het algemeen niet naar je toe, ja de echte schooiers, maar dat zijn er niet zoveel. En het leukste, tenminste, ik vind dat leuk, sommigen besluiten een tijdje bij je te blijven en lopen gezellig mee. We hadden er 1 in huacachina en nu hadden we er ook 1. We hadden een tijdje op het strand gestaan en daar kwam deze aanlopen en ging precies zo liggen dat hij net niet nat zou worden door de zee. En toen wij na een tijdje wegliepen kwam hij mee. Toen wij een stuk verder in het zand gingen zitten kwam die er weer gezellig bij liggen. Daar vond het beest het duidelijk te warm worden en na een tijdje is die hem gesmeerd. Maar ik vind het best gezellig.

S'avonds bij het hostel gegeten en wat ervaringen uitgewisseld met 2 Amerikaanse jongens. Met happy hour waren de cocktails 3 sol, dat is zo'n 80 cent, dus wat cocktails gedronken terwijl er ondertussen ook gezellig een liveband stond te spelen. Gezellig hostel!
S'nachts bleek dat mijn buik het eten wederom niet leuk had gevonden, verdere details zal ik weer achterwege laten. Ook hadden we weer eens geen water in de badkamer wat het er allemaal niet beter op maakte.

1 dag in huanchaco vonden we wel genoeg dus zijn we in de bus gestapt naar piura, een stad erg afgelegen en warm midden in de woestijn. Bij het wachten op de bus in Trujillo mochten we in de VIP room wachten, dat maakt het wachten al een stuk aangenamer. En hoe kom je erachter dat je daar mag zitten? Ik wilde alleen maar een zakje chips of iets kopen toen ik werd aangesproken door iemand van de busmaatschappij en half ontvoerd werd naar die ruimte. Uhm oke.. Maar ik wilde een zakje chips! Maarrr.. Hier wil ik ook best wachten. Buiten nog een goed gesprek gehad met iemand anders die daar werkte, is goed voor mijn Spaans, ik denk alleen dat hij nu denkt dat wij hier ergens gaan werken en dat we in Nederland alleen maar pannenkoeken met aardappels eten.

De bus zelf bleek ook behoorlijk VIP, dikke leren stoelen, alleen de airco ontbreekt, dat is toch jammer als je door de woestijn rijdt.
Rond 21:00 kwamen we aan in piura, daar een erg behulpzame taxi chauffeur gevonden met een koekblik ( een auto zo klein dat onze tassen er eigenlijk niet inpassen) het hostel waar we heen wilden zat vol, het volgende hostel ook maar gelukkig wist de chauffeur nog wel een andere. Daar konden we wel terecht en de kamer was ook wel oke. De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een busticket naar Loja, Ecuador. En dat was net iets lastiger dan wij dachten. Peru heeft naast taxi's ook de welbekende tuktuk rijden en we hadden er nog niet ingezeten dus dit was een goede mogelijkheid. De eerste tuktuk zette ons ergens af waar wij niet de maatschappij konden vinden waarnaar we op zoek waren. Terug gegaan naar het hostel om het adres op te zoeken in de lonely planet. Met dit adres naar de volgende tuktuk, deze chauffeur was er erg van overtuigd dat er op dat adres echt geen busmaatschappij zat. Eigenwijs als wij zijn wilden we er toch heen. De man zal wel weer gedacht hebben, eigenwijze toeristen, maar toch er heen gereden. En inderdaad, de naam van de busmaatschappij stond wel op de gevel maar nu werden er schoenen verkocht. Oke oke de man had gelijk en hij wilde ons wel naar het goede adres brengen. Hij bracht ons naar precies dezelfde straat als waar we eerder ook al stonden. Alleen liep hij helemaal mee een hek door ergens op een terrein en daar zat een kantoortje verstopt. Gek he dat we het niet konden vinden!! Omdat je het niet zag!! Nou goed, kaartje voor de volgende dag gekocht, dat probleem ook weer opgelost. Toch fijn dat ze hier zo behulpzaam zijn.

We hadden nog de hele middag over en er zou in de buurt een plaatsje zijn met de naam catacaos met een grote markt met "handicrafts". Op zoek naar de collectivo die ons daar heen kon brengen. Wederom een tuktuk, en natuurlijk bracht die ons eerst naar een verkeerd adres. Hij gaat lekker. Andere tuktuk chauffeur had wel een oplossing zei hij. Hij bracht ons ergens naar een straathoek waar een taxi stond te wachten. Naast die taxi stond een man die die plaatsnaam hard stond te blèren. Nou goed, wat kost dat dan? 2 sol, daar doen we het voor. Ingestapt, er zat nog een man en een vrouw met een kind in de auto. In catacaos was inderdaad wel een markt, maar niet heel bijzonder. Op zoek naar iets te eten, ook te moeilijk daar, maar weer terug Nasr piura. Collectivo nu wel snel gevonden en we mochten nog voorin zitten ook, de man die daar lag werd er gewoon uitgegooid. In piura bij de supermarkt maar een lunch gescoord en daarna ergens een biertje gaan drinken. En ook dat kan hier niet rustig, we werden aangesproken door 2 meisjes met de vraag of ze voor een schoolproject een interview mochten afnemen. Tuurlijk ga je gang, allemaal vragen over waar we vandaan kwamen, waar we waren geweest, wat we van Peru vonden etc. Weet een goede daad verricht.

Omdat we nu naar Ecuador gaan moesten we van onze Peruaanse soles af, s'ochtends hadden er nog een hoop figuren voor de bank gestaan waar je ze in kon wisselen voor dollars maar als je die nodig hebt zijn ze natuurlijk verdwenen. Naar een vrouwtje gelopen bij een straatkraampje en aan haar gevraagd of zij misschien wist waar we dat nog konden doen. Ze stond op, roept 1x een naam en er kwam gelijk een vent aanlopen die aan wisselen deed. He?!?!? Waar komt die nou weer zo snel vandaan. Zonder woekerprijzen onze solletjes kunnen wisselen. S'avonds bij de Chinees gegeten, jaja die hebben ze hier ook. Diana wilde alleen wat kleins bestellen maar kreeg uiteindelijk een aquarium soep en ik had een bord met een hoop broccoli, ach goed voor de vitamientjes.

Na een muggenjacht en weer lek gestoken te zijn kwamen we er s'ochtends achter dat er geen stroom was. Er is altijd wel iets niet, of geen water of geen stroom, maar het went.

En nu zitten we in een niet hele mooie bus, zeg maar gewoon gammel, onderweg naar ons paradijsje in Ecuador.

Dag Peru, hallo Ecuador!