Beestjes beestjes

Ecuador, nieuw land, nieuwe indrukken. De grensovergang ging , afgezien van dat het allemaal zo lekker aangegeven staat, heel soepel. No questions asked. En weer een stempeltje rijker. Vanaf de grensovergang naar loja was het nog zo'n 95 km dus ik dacht, lekker naïef, oh dat kan dan nooit meer 4 uur duren. Ja, dat dacht ik. De bus draaide een bergweg op en die leidde helemaal naar loja. En oude bussen rijden niet zo snel een berg op dus die 95 km duurde nog wel 4 uur. Van loja wilden we naar vilcabamba, ook een uur afstand. We hadden het plan om bij aankomst een taxi te zoeken die ons naar een collectivo kon brengen en dan met de collectivo naar vilcabamba te gaan. Alleen stond er bij aankomst met de bus in loja een bus voor onze neus waarop vilcabamba stond. Ah dat is een stuk makkelijker. Kaartje gekocht en nog geen kwartier later waren we alweer onderweg naar vilcabamba. Daar aangekomen een taxi gezocht, dat bleken allemaal pick-ups te zijn en wij konden nog wel in de bak van de pick-up mee. Weer eens wat anders dan een normale taxi.

Hosteria izhcayluma wordt gerund door 2 Duitsers, dat is aan de menu kaart ook wel te zien want daar staan een aantal Duitse gerechten op waaronder curryworst. Weer eens wat anders dan lomo saltado. Gelukkig konden we bij aankomst nog wel wat te eten krijgen. De kamer was top met een hangmat voor de deur en een gedeelde badkamer. En die badkamer, die was schoon, het nadeel alleen van in de natuur zitten... Insecten, en dan niet er Nederlandse formaat ervan. Er woonde een flinke spin in de badkamer die soms gezelschap had van een iets te grote tor en een duizendpoot. Dikke pret onder de douche.

Het hostel ( het was eigenlijk meer een resort) bood routes aan voor trekkings die je dan zelf kon gaan lopen. Dus onze eerste dag zijn we een korte trekking gaan lopen. Kaart en uitleg mee en lopen maar. Onderweg stond af en toe een pijl of een punt geverfd zodat je weet dat je nog op de goede weg bent. De hoge luchtvochtigheid hier maakt het weer een uitdaging op zich maar het was een leuke hike, we zijn maar 2 keer verkeerd gelopen. Bij terugkomst gelijk in het zwembad gesprongen om een beetje af te koelen.

Vilcabamba ligt in een groene vallei tussen niet al te hoge bergen. Het schijnt hier het hele jaar door tussen de 15 en 30 graden te zijn, nooit kouder, nooit warmer. Er wonen dan ook veel gepensioneerde Amerikanen die hier overwinteren, geef ze eens ongelijk. Tot een week geleden had ik nog nooit van vilcabamba gehoord maar dankzij een tip van wat andere backpackers hebben we wel een paar mooie dagen gehad!

De tweede dag hadden we een tour met paarden geboekt. 3 uur op het paard, lunch en zelf een uur lopen en 3 uur weer terug. S'ochtends werden we bij het hostel opgehaald en naar een kantoortje gebracht, daar kregen we kaplaarzen en een hoed aangemeten en toen door naar de paarden. Gids, Fernandez/Fernando? Gaf ons een korte instructie en toen konden we op weg. Mijn paardrij ervaring beperkt zich toch 2 keer rijden op paarden in Mongolië, maar van een paar uur op een paard zitten leer je een hoop. Het eerste stuk ging nog door het dorp en over de weg maar al snel staken we een riviertje door en ging het smalle pad omhoog de berg op. Mooi stukje Ecuador waar je dan door heen komt. Simon de hond is gezellig het hele eind heen en terug mee gelopen, hond is van de gids en schijnt elke dag helemaal mee te lopen. Na 2,5 uur afgestapt en een stuk gelopen. Nou ja gelopen, door de jungle langs touwen geklauterd in de hoop dat je op je kaplaarsjes niet vrolijk weer naar beneden glijdt. En na 30 minuten ploeteren bij een mooie waterval geluncht. Lunch die de gids had meegenomen, zelf gemaakt brood, salade en kaas. Uiteraard geen kaas zoals wij die kennen. Na de lunch via een andere route terug naar de paarden. En was deze route makkelijker? Nee. Wederom touwen en ver omhoog gelopen, maar wel heel mooi. Wij zijn blij als we dan een eind omhoog gelopen zijn en je bereikt de top. Even uithijgen, dan kijk je achter je en dan staat die gids erbij alsof hij net de koopgoot is door gelopen, buiten adem? Hij vind het maar gek.

Terug bij de paarden werden ze weer even in elkaar gezet, oke opgezadeld, en we mochten weer opstappen. Dan merk je toch wel dat je nooit op een paard zit. Ouderwetse zadelpijn. Nog 3 uur te gaan.. Onderweg naar beneden begon het te regenen, omdat het nou eenmaal elke middag hier regent maar koud was het gelukkig niet. Het laatste stuk is mijn paard naar beneden gaan rennen, denk dat hij er klaar mee was om daarna de halve rivier leeg te drinken. Terug op de weg een wedstrijdje in volle galop tegen de gids gedaan, daar zeg ik geen nee tegen. Terug bij het kantoortje de kaplaarzen leeg gegooid en terug gegaan naar het hostel. De volgende dag natuurlijk weer een bak spierpijn dus hebben we echt niets gedaan. Oh ja van kamer verhuisd. Om half 11 gingen we in de hangmat liggen, even eruit geweest voor de lunch maar om kwart over 5 lagen we er nog. Het heeft ook de halve dag gespookt met onweer wind en harde regen dus wij lagen best.

Ik zei de vorige keer dat je het in Peru druk hebt als je bang bent voor honden. In Ecuador heb je het druk als je bang bent voor alles wat zoemt, vliegt en steekt. En laat ik dat nou zijn. Alles is ook te groot en zoemt te hard! Dan heb je ook nog torren die ik suïcide torren heb genoemd, die laten zich spontaan van het plafond vallen en dan bij voorkeur op jou of op tafel. Ach het houdt me bezig.

Na alle zweverige yoga figuren en de Duitse Anthony Hopkins zijn we nu heel luxe in een privé busje onderweg naar Cuenca. Onze volgende bestemming.

Oh ja, onderweg naar vilcabamba kwamen we een regenboog tegen zonder dat er regen in de buurt was. Jungle verschijnsel???