Penthouse jam sessies

Je hebt uitzicht en uitzicht vanuit een hostel, maar waar we in bariloche zaten sloeg alles.

We zijn dus van Puerto Madryn met de bus naar Bariloche gegaan, nog steeds patagonie, nog steeds argentinie. De bus reis was ongeveer 13 uur en goed te doen. Ik kan me herinneren dat ik ooit zei dat ik nooit langer dan 12 uur in een bus zou gaan zitten en nooit in een dorm zou gaan slapen. Beide zijn al lang en breed vergeten en overtreden. In argentinie is een busreis van 15 uur gemiddeld.
Bariloche dus, wintersport oord in de winters en ontzettend mooi rond deze tijd van het jaar. Het ligt aan een groot meer die overloopt in 7 andere meren met daar om heen de bergen. Na aankomst in het hostel deden wij wat iedereen doet als je daar aankomt, je kijkt naar het uitzicht. Het hostel heet Penthouse 1004 en met een goede reden. Het is gevestigd in het lelijkste flatgebouw van Bariloche op de 10e ( en tevens bovenste) verdieping. Vanaf daar kijk je uit op het meer en de bergen en aan de andere kant de stad zelf. Met een groot balkon is het de perfecte plek om te verblijven in Bariloche.

De eerste dag zijn wij een beetje door het stadje gestruind, uiteraard ook door alle lelijke souvenirs winkels. En daarover gesproken en wat ik de vorige keer ben vergeten te vertellen... een stukje argentijnse cultuur. En dat stukje cultuur heet: Mate ( met een streeptje op de E maar kan het streepje niet vinden op dit toetsenbord) Mate is zoals het al doet vermoeden een soort tee, maar dan niet uit een zakje zoals wij dat doen maar gewoon als losse thee. Dit gooien ze in een soort ja, kelk, kop, urn, beker hoe je het noemen wilt gemaakt van metaal, hout of iets anders. Die kop gooien ze helemaal vol met de Mate en daar gooien ze heet water over heen, niet koken want dan verbrand de thee. En dan drinken ze het niet direct uit de kop maar door een metalen rietje, en de echte hebben een zilveren rietje. Regel nummer 1: raak NOOIT het rietje aan met je handen! Regel 2: het water moet vlak naast het rietje in de kop gegooid worden, niet erop want dan verbrand de thee. Dit hele ding is een sociaal gebeuren en als het je word aangeboden mag je het niet afslaan, dit schijnt erg onbeleefd en als beledigend worden ervaren. Het is dus een sociaal gebeuren en ze delen de mate met vrienden. Maar ook echt overal, in de rij voor de boot, achter het stuur van de auto, op een boot. Elke argentijn heeft wel ergens een thermoskan met heet water verstopt. Ze schijnen zelfs een waterkoker te hebben die het water verwarmd tot 85 graden, niet meer. Goed weer wat geleerd.

S'avonds ( hee dat streepje doet het wel) zijn we met Anne ( die hebben we ontmoet in Puerto Madryn.) Wat gaan drinken in een ierse pub zonder iers bier en nog wat andere kroegjes. Dat eindigde met Vodka en was weer iets te gezellig.

De 2e dag hadden we een paard rij tour geboekt. jaja het was weer zover. Met een busje werden we naar een zogenaamde Estancia gebracht. De estancia is prive bezit en is zeg maar een boerderij. Maar dan met 35.000 hectare prive land er omheen. Hier kregen we eerst thee ( gewone thee) en een argentijns soort koekje aangeboden. Toen dit op was stonden de paarden klaar en konden we gaan. In vergelijking met de rit in ecuador was het een behoorlijk sukkeldrafje, daardoor had je wel meer tijd om te zien hoe ontzettend mooi dit stuk van patagonie is. Ik had wel een lekker eigenwijs paard dus waar de gids links ging ging mijn paard rechtdoor en wat ik ook deed, links was geen optie. Uiteindelijk heeft de gids het maar opgegeven en mij zijn paard gegeven en ik mocht verder op die van hem. Halverwege de rit wilde de gids de zadels checken en kreeg ik eigenwijsje weer terug. Af en toe had ik mijn handen vol aan het beest maar we zijn toch wel een soort van vriendjes geworden. Na 2,5 uur rijden kwamen we terug op de Estancia en daar stond de Asado klaar ( lees: BBQ) ook typisch Argentijns. Hier geen lullig kipspiesje, nee gewoon een homp vlees van minstens 7 kilo wordt er op de Asado gelegd. En ik weet niet hoe ze het doen, maar hij was perfect bereid. Samen met wat brood, salade, worstjes en uiteraard wijn was het een hele goede maaltijd.
Terug in Bariloche was het de hoogste tijd voor een siesta en hebben we 3 uur liggen slapen. Na de siesta zijn we wederom met anne wat gaan drinken, dit keer bij een bar aan het water met live muziek en geeindigd in een andere kroeg met nog meer vodka. Het was ook net wat later dan de avond ervoor en het was ook net nog iets gezelliger. Je kunt wel raden wat dat betekent...

Dag 3 betekende dus hangdag na de vorige avond. We hebben echt geen steek uitgevoerd, in het hostel gezeten, gekeken naar het uitzicht want dat gaat NIET vervelen en een beetje zitten lezen.

Dag 4 zijn we samen met een britse vrouw uit het hostel met de bus naar een berg in de buurt gegaan, lekker vaag begrip ook, een berg. Oke Cerro Caminario ofzo. Daar kon je of met stoeltjeslift naar boven of gaan lopen. Wij wisten dat omhoog lopen ongeveer een half uurtje zou duren en dat de stoeltjeslift 10 euro kostte dus we zijn lekker gaan lopen. En het was de wandeling meer dan waard!! Het uitzicht boven was weer over het meer, maar ook een aantal andere meren en natuurlijk weer de bergen. Maar wat ontzettend mooi hier. Ik snap wel dat Maxima hier op wintersport gaat. Na een tijdje weer naar beneden gelopen en terug met de bus naar Bariloche. Even gehangen in het hostel en toen gaan kijken bij de kite en windsurf wedstrijden op het meer.
s'avonds konden we met de britse vrouw mee eten, wel mee helpen koken en dat ging op zo'n manier dat ik echt niet durfde iets anders te doen dan zij zei. Maar wel lekker gegeten. Na het eten op het balkon gaan zitten, samen met 2 franse gasten met een gitaar en nog wat mensen. En die gasten konden nog best goed zingen ook. Heel de avond naar hen zitten luisteren en met de bekende dingen zing je gewoon heel hard mee. Ik noem het maar een ultieme backpack avond in een hostel.

En gisteren ( zaterdag) was het onze laatste dat in Bariloche want s'avonds hadden we een vliegtuig naar Buenos Aires. Heel de dag echt op het balkon gezeten want er stond eens geen wind, nog bruiner geworden en dus weer eens niet zoveel gedaan, we beginnen er goed in te worden. s'avonds dus in het vliegtuig gestapt naar Buenos Aires. Daar kwamen we rond hafl 11 aan, taxi naar het hostel wat in een koloniaal pand bleek te zitten en redelijk bijzonder was. Helaas hadden we maar ongeveer 6 uur om te slapen want de wekker ging weer om 6 uur voor de boot naar..... URUGUAY!

En daar zit ik dus nu deze blog te typen. Vanuit BA is het een uurtje varen naar Colonia. Hier blijven we 2 nachten en dan gaan we met de bus naar Paloma want daar zit Anne en die heeft ons Vodka beloofd dus dat is reden genoeg om daar aan het strand te gaan hangen.
De traditie van de siesta vind ik heel irritant als ik iets nodig heb uit een winkel maar het hangen zelf worden we steeds beter in ( ik zie diana nu ook in een hangmat liggen)

Dus... Uruguay it is tot kerst.