Van gletsjer naar strand

Voor de zoveelste keer is het niet alleen een reis door landen maar ook door seizoenen. Na Puerto Natales in Chili zijn we met de bus naar El Calafate in Argentinie gegaan. El Calafate staat vooral bekend om de Perito Moreno; een schitterende gletsjer ongeveer 100 km van El Calafate. ( 100 km is hier hetzelfde als naar het winkelcentrum fietsen).

Wij dus op onze 2e dag in El Calafate naar de Perito Moreno, we hadden zelf een busticket geboekt wat veel goedkoper is dan met een tour gaan, want naar een blok ijs kijken kan ik zelf ook wel, heb ik geen gids bij nodig. De rit er naar toe was opzich al mooi, het is en blijft patagonie. Dat betekent hemelsblauwe meren en bergen met sneeuwtoppen. Bij de gletsjer zelf zijn voetpaden aangelegd met "balkons" op verschillende hoogtes vanaf waar je naar de gletsjer kan kijken. En wat is dat ding mooi!! 50-55 meter hoog en 14 km lang. We hadden ook nog eens mooi weer dus beter kon niet. En die gletsjer.. het is net alsof het ijs leeft. Je hoort constant het kraken, donderden,knallen,zuchten en ruisen van het ijs. En met een beetje mazzel ( wat wij dus hadden) vallen er grote stukken ijs van de gletsjer in het water. Het geluid wat dat maakt bezorgd je kippenvel. Met heel veel geduld is het gewoon wachten op het vallen. En toen wij er stonden viel ongeveer een kwart van de voorkant van de gletsjer in het water. En alsof dat nog niet genoeg was kwamen er ook nog 2 condors even gedag zeggen. Mocht je er ooit heen gaan, ga s´middags!!!

Terug in El Calafate wilden we een busticket naar Puerto Madryn regelen. In het kantoortje zat een soort walrus en zijn lollige collega. Bij iedereen ging het vrij rap maar bij ons was het natuurlijk moeilijk moeilijk. We hadden al betaald in het hostel en we moesten alleen de voucher die we hadden omruilen voor een busticket, hoe moeilijk kan het zijn? Eind van het verhaal kregen we gewoon weer een nieuwe voucher die we de volgende dag maar moesten omwisseln. hmm dat schiet lekker op. Dus wij de volgende dag weer terug, de bus zou gaan om 13:45 en wij stonden braaf om 13:10 bij het kantoortje. Zelfde walrus met zijn lollige collega. Eerst een kwartier staan wachten voor ik mijn vouchertje mocht geven, en daar heeft hij daarna nog 25!!!!! minuten mee zitten worstelen. Rekent u mee? Toen was het dus al 13:45.... yo gap me bus gaat!!! jaja rustig aan geen paniek krijg je dan te horen. Uiteindelijk kregen we het ticket maar bleek de bus in plaats van direct via rio gallegos te zijn. Dat was niet de afspraak. En als je er dan naar vraagt zegt hij rustig: cambio de bus! ja nog even en ik cambio je hoofd door die ruit. Goed wij naar de bus die er inderdaad nog stond. Op tijd zijn is hier geen onderdeel van de cultuur. We zaten wel lekker luxe op mooie brede stoelen. Rio Gallegos is echt de lelijkste stad die ik ooit gezien heb, lelystad is er mooi bij. We hadden daar een overstap naar een andere bus ( de totale reistijd zou 22 uur zijn) en op ons ticket stond dat de bus vanuit rio gallegos naar Puerto Madryn om ongeveer 20:00 zou gaan. En ja dat stond er echt: 20:00 aprox. misschien moet de NS daar ook eens mee gaan beginnen, zijn ze nooit meer te laat. De bus vertrok ook om ongeveer 20:00 dat wil zeggen, 20:10. Ook dit was een mooie luxe hang bus. Maar goed ook want we moesten erin slapen.
Verbazend goed geslapen en de volgende dag waren we rond half 3 in Puerto Madryn. En dat is aan de oostkust en dus 30 graden en het strand!!!
Het hostel ligt zo goed als in het centrum en 50 meter van het strand, wat wil je nog meer!

Puerto Madryn ligt uiteraard ook weer in de buurt van een Nationaal park, de Peninsula. Een vrij groot gebied waar zeeolifanten, zeeleeuwen, pinguins, orka´s en niet geheel onbelangrijk, walvissen gezien kunnen worden. Dat wilden wij natuurlijk wel. Tour geboekt en s´ochtends werden we opgehaald met een busje om naar het park te gaan. Ongeveer 45 minuten rijden naar de ingang van het park en vanaf daar gelijk door naar de haven dat geen haven is. Kregen een charmant reddingsvest aangemeten en op naar de boot. Die lag nog op het strand maar word dan met een tractor het water in geduwd ( omdat ze dus geen haven willen bouwen). Op zoek naar walvissen. En die hebben we gevonden! Allemaal moeders met kalf die daar de eerste paar maanden van hun leven blijven. Mooi de staart boven het water uit zien komen, walvissen vlak naast de boot, en.. het mooiste... een walvis die zich aan het vervelen was en bedacht om een paar keer uit het water te springen. Dat vonden wij natuurlijk helemaal niet erg. Het leverde weer een paar hele mooie foto´s op.
De rest van de dag met het busje langs verschillende punten gereden, zeeolifanten en zeeleeuwen gezien en pinguins van dichtbij. Helaas geen orka´s. s´avonds weer terug naar het hostel en daar hadden we gelukkig nog eten en bier in de koelkast staan, van zo´n dag wordt je moe! S´avonds nog een beetje gehangen en tas ingepakt, want vandaag had ik weer een nieuwe activiteit op het programma staan... zeeleeuwen knuffelen!

Vlakbij Puerto Madryn, langs de kust ligt een ander reservaat waar zeeleeuwen liggen waar je mee kunt snorkelen en die dan ook echt naar je toe komen. Totaal ongevaarlijk ( tenminste dat zeggen ze) en ze willen met je spelen. Dat wilde ik natuurlijk wel dus dat voor vanmorgen geboekt. Vroeg uit bed en op naar het strand. Wetsuit aan en met de boot naar de zeeleeuwen toe. Op de juiste plek lag inderdaad een kolonie zeeleeuwen. Gelijk het water in gegaan en richting de zeeleeuwen gezwommen. Moet ik er wel even bij vermelden dat dat water bijzonder koud is, rond de 12 graden... Maar als een zeeleeuw naar je toe komt ben je dat snel vergeten. Ze bijten in je flippers, in je arm en been en in je handen. Is dat dan leuk? Ja dat is leuk, ze bijten niet hard, vergelijk het maar met het spelen met een hond. Soms zie je ze niet aankomen en hangt er opeens 1 in je been. Of ze zwemmen onder je en komen vanuit de diepte recht op je afzwemmen om op het laatste moment toch af te buigen. Echt heel leuk om te zoen. Je kunt ze ook gewoon aaien, vinden ze dat niet goed dan zwemmen ze vanzelf wel weg. Dus het is gewoon zeeleeuw over zijn buikje kriebelen. Weer eens wat anders dan een hond.

Nu de rest van de dag beetje rond het strand en op de boulvevard hangen en vanavond weer de bus in voor 18 uur, naar Bariloche. Voor de mensen die een kaart bij de hand hebben, dat is dus een zigzag door argentinie heen, van west grens naar oostgrens, en dat keer 2. We moeten ons toch bezig houden. Bariloche is ook nog steeds patagonie ( weleens gezien hoe groot dat is??) en daar willen we de gaucho uithangen en weer gaan paardrijden en misschien gaan raften. Maar zoals altijd, wij plannen niet, wij zien wel!